Een avontuurlijk ritje door de geschiedenis, Ayutthaya.

Inmiddels is mijn laatste week al ingegaan. En momenteel heb ik al ruim een week mooie stranden om me heen en een heerlijke hippie-vibe. Het leven is goed, mijn huid is lekker bij gebruind en ik ben omringt met een leuk gezelschap.

Maar ik heb nog het een en ander ondernomen vóór ik de zee in dook. Het begon allemaal met de reis terug naar Chiang Mai, opnieuw op onze vertrouwde motorfietsen. We moesten eerst nog even onze scooters laten controleren, dus in eerste instantie waren we een beetje bang voor een afzettruc... In plaats daarvan kregen de scooters een goeie APK keuring en konden we met een gerust hart de weg vervolgen. In een goeie 3,5  uur met een korte pitstop waren we weer in Chiang Mai. Ik en Brenda hadden om 8 uur de bus richting Ayatthaya, Niza en Willem gingen gelijk door naar het zuiden, waar ik ze een dag later weer zou zien. 

We vonden in alle vermoeidheid en warmte met pijn en moeite een plek om een ''laatste'' avondmaal samen te nuttigen. We kwamen uit bij een behoorlijk chic hotel met buitenterras aan het water. De prijzen waren niet geheel Backpacker-proof, maar het is nog altijd goedkoper dan thuis! 
We zeiden gedag en samen met Brenda doken we een grote tuktuk in. Onze bus vertrok vanaf een hostel, dus we hadden geen idee waar we werden gedropt (zoals vaker). Tijdens het inladen werd er gecheckt wie waar heenging en wij waren de enige die in Ayutthaya eruit moesten, daarna zou hij doorrijden naar Bangkok. 
De bedoeling was dat we om 4 uur s'nachts aan zouden komen, maar.... Gezien we allebei behoorlijk moe waren en erg goed sliepen, ook na de pitstop, kwamen we er te laat achter dat de buschauffeur gewoon doorreed naar Bangkok! Om half 5 werd ik nog even wakker, maar ja, het had gekund dat we iets later zouden zijn... Een uur later zagen we op Maps dat we Bangkok al binnengereden waren! Shit, dit is niet goed. Omdat de buschauffeur natuurlijk geen donder Engels sprak, was communiceren geen doen en voor we het wisten stopte hij midden in Bangkok. Iedereen moest de bus uit en met heel veel pijn en moeite was er iemand die ons simpelweg vertelde dat we pech hadden en maar bij het kantoor van de maatschappij moesten wachten om het daar verder te regelen. Ik was best wel pissig en de buschauffeur werd bijna wild van woede, ook al probeerde we nog enigszins netjes te praten. 

Daar zaten we dan... Om 6 uur smorgens op de stoeprand voor het kantoortje. Volgens de man die ons daar naartoe stuurde zou het om 7 uur open zijn, helaas pindakaas, was dat niet waar en zou het pas om 8 uur opengaan! Bij een naastgelegen hostel legde we uit wat er aan de hand was en ze wilde ons graag helpen. Het jonge vrouwtje van het hostel vertelde ons over de minivans die voor 60 bath naar Ayutthaya reden en regelde een taxi voor ons naar het busstation. Al met al kwamen we rond half 10 aan bij mijn hostel. Brenda was in eerste instantie niet van plan daar te overnachten en wilde aan het eind van de dag naar Kanchanaburi. Omdat de laatste bus daar naartoe al om 3 uur smiddags vertrok en we behoorlijk vertraagd waren, besloot Brenda in hetzelfde hostel een overnachting te boeken en de volgende ochtend naar Kanchanaburi te gaan. Uiteraard konden we de kamers nog niet in en na een korte opfrisbeurt huurde we fietsen en gingen we de tempelruïnes bezoeken. Ayutthaya was 400 jaar geleden de hoofdstad van Thailand, wat toen Siam heette. In 1767 kwam Ayutthaya onder vuur te liggen door de Birmezen. De stad werd vernield en geplunderd. De tempels waren verlaten en werden overgenomen door de jungle. Tegenwoordig zijn er nog veel ruïnes uit dit vervlogen tijdperk te ontdekken en daarom was het een goeie tussenstop vóór het zuiden.

Helaas had ik behoorlijk was last gekregen van de airco in de bus en werd mijn verkoudheid steeds erger. Daarbij was ik best wel moe van al dat gedoe met de bus, dat ik me simpelweg niet zo goed voelde. Gelukkig zorgde Brenda ervoor dat ik gewoon overal mee naartoe ging. But it wasn't my finest hour.

De eerste ruïne bleek al gelijk een behoorlijke uitdaging te zijn om er te komen. Lichtelijk tot onze verbazing fietste we ineens op de ''snelweg'' en dat was behoorlijk avontuurlijk.... Het bleek de enige manier te zijn om er te komen en dus gingen we voorzichtig verder tot we uiteindelijk weer op een normale weg uitkwamen. Het waren nou niet bepaald Hollandse fietsen en was het een zeer actieve bezigheid in 35 graden! 

De eerste tempel leek al gelijk de meest populaire. Het was een prachtig complex met vele gebouwen en overblijfsels van reeksen boeddha beelden. Wat Yai Chai Mongkol, gebouwd in 1357 en is één van de belangrijkste tempels in Ayutthaya. Naast alle overblijfsels van boeddha beelden en een paar grotere om het centrale gebouw heen zagen we ook een levens grote liggende boeddha waar mensen voor in de rij stonden om er gouden sarongs overheen te trekken. Interessant, maar door de drukte liepen we verder.
Na weer een uitdagende terugweg vonden we weer twee naast elkaar liggende ruïnes. Wat Phra Mahathat en nog een ander wat minder populaire ruïne. Vooral de eerste is weer ontzettend populair vanwege het boeddhahoofd wat in een Bodhiboom is vastgegroeid. Op zich zou je denken dat alle tempelruïnes op elkaar lijken, maar omdat er zo'n gigantische geschiedenis in deze ruïnes zit, zijn ze allemaal even interessant! Omdat de meeste tempels al vele honderden oud zijn, zie je overal gebouwen die eruit zien alsof ze elk moment omvallen. Het is niet nep en ooit liepen er mensen door deze tempels, monniken, gewone burgers. Geen idee dat ze er 400 jaar later nog deels zouden staan en door massa's toeristen iedere dag bezocht werden..

Tussendoor vonden we met wat moeite een plekje om wat te eten en na een goeie lunch knapte ik weer een heel eind op! 
We deden nog 1 tempel met de fiets en besloten de laatste met een tuktuk te bezoeken. Onze laatste ''fiets'' tempel was Wat Phra Si Sanphet. Deze tempel lag in 1491 binnen de muren van het Grand Palace en diende als de Koninklijke kapel. De tempel bestaat tegenwoordig nog uit drie grote, prachtige chedi’s. Toen we het terrein verlieten stuitte we op iets minder plezierigs. Nee onze fietsen waren er nog en er was niks gesloten. Ineens liep er een fraai versierde olifant met een lux zitje op zijn rug. Uiteraard zaten er mensen in en zat er in zijn nek een gemeen klein mannetje met een grote haak in zijn handen. 
Na het horen van alle vreselijke verhalen en het zien van olifanten die gered zijn van dit leedvermaak, viel het best wel zwaar om dit zo ineens van zo dichtbij te zien. Het ergste was nog dat het niet bij 1 olifant bleef, maar dat er op een gegeven moment bijna 10 olifanten achter elkaar liepen en met ALLEMAAL chinees-achtige toeristen! Echt verschrikkelijk!

We hadden de fietsen teruggebracht en hielden een tuktuk aan om naar de laatste tempel te gaan, waar we gelijk een stukje zonsondergang hadden. Wat Chaiwatthanaram. Deze tempel wordt beschouwd als de mooiste tempel van Ayutthaya. De bouw van deze tempel begon in 1630 in opdracht van de toenmalige koning, ter ere van mijn moeder. De bouwstijl van kan je een beetje vergelijken met de tempels van Angkor Watt in Cambodja. Het ligt aan de Chao Phraya rivier en het is nóg mooier tijdens de zonsondergang. Dat hadden we dus perfect getimed!! 
Ik begreep op zich wel waarom deze tempel werd beschouwd als de mooiste van Ayutthaya. Terwijl het eigenlijk niet eens heel groot is, maar de setting met de rivier en het feit dat het een hele rustige omgeving leek zodra je op de binnenplaats was.... Het had gewoon iets speciaals.

De dag was best lang en na terugkomst was het tijd voor een goeie douch. We gingen nog opzoek naar een eenvoudig avondmaal en vonden een klein lokaal tentje met wat tafeltjes en stoeltjes op straat. Helemaal prima, lekker gegeten en met een gevulde maag gingen we naar bed.
Vanwege het hoesten had ik bijna niet geslapen en nadat Brenda op de bus zat richting Kanchanaburi ging ik opzoek naar ontbijt. Het is duidelijk dat Ayutthaya vrijwel alleen nog boeiend is voor de tempelruïnes, want het kostte me best wat moeite om iets te vinden. 

Ik had die middag om 2 uur een minivan naar Bangkok en s'avonds een bus naar Khao Sok. Ik doodde mijn tijd in Bangkok met het zoeken naar een H&M om wat nodige kleding te kopen. 
Met een heerlijke tosti van 7 eleven, een flinke voorraad water en zakdoeken, kon mijn reis naar Khao Sok beginnen. Ik had er zin in, al zag ik wel een beetje op tegen de 16 uur dat deze nodig had voor ik op plaats van bestemming was. Tja.... Dat is soms een nadeel aan een land als Thailand. De afstanden zijn al snel erg groot en dat vereist behoorlijk was gereis met bus, trein of vliegtuig.