Met mijn hoofd in de wolken -of beter gezegd- in de boomtoppen.

Opvallend schone, mooie en georganiseerde busstations in San José. Dat was wel het laatste wat ik had verwacht, maar daar in tegen zijn die stations alleen te vinden in de onveiligste buurten. (Nogmaals, valt het overdag wel mee). 
Ik was echter niet de enige die naar Monteverde afreisde.

Samen met een Duits meisje, Luisa namen we de publieke bus naar de bergen. Een reisje van zo'n 5 uur met tussenstop en gelukkig was het allemaal goed te doen. Tegen de tijd dat we aankwamen was het al donker, maar Santa Elena (waar we verbleven) is niet zo groot en misschien wel één van de veiligste plekken van Costa Rica. 

Santa Elena, de hoofdstad van Monteverde. Het is heel erg klein, midden in de bergen en omringt met nevelwouden. 
Hostel voor de eerste 2 nachten; Sleepers sleep cheap. Daarna een privé kamer voor 2 nachten; Cattleya.

Ik zal eerlijk zijn, mijn eerste hostel was heel erg goedkoop... Maar wanneer hier iets heel goedkoop is, dan krijg je ook goedkoop. Zo kwam de vering bijna door 't matras heen, kraakte de bedden zo erg dat je bij elke scheet bang was heel het regenwoud wakker te maken en dan de douch, ja he. Het was gewoon een pijpje waar redelijk warm water uitkwam hahaha. 
Dan was er nog een stel zwijnen ( excuses, 2 Deense dames) die zo'n beetje de hele kamer bestrooit hadden met hun zooi en je hebt de ultieme hostelervaring. 
Mijn 2e verblijf werd daardoor wel een paleis om te overnachten. 

De sfeer in Monteverde is goed, relaxed en er lopen hoofdzakelijk backpackers. Het deed me daarom ook enorm denken aan de eerste keer in Ubud, Bali.
De temperatuur was overdag gemiddeld 25 graden, s'avonds was het wel een stuk koeler en doordat het een ''regenwoud'' gebied is, is het verstandig altijd een regenjas bij je te hebben. Het was in alle opzichten een verademing na San José, letterlijk en figuurlijk.

De eerste volledige dag had ik lekker volgeboekt met activiteiten die ik heel erg graag wilde doen. Eerst een goed ontbijtje bij een hip tentje in het centrum en om 10.30u werd ik opgehaald om te gaan Zip Linen!! 
Hoe moet ik dit uitleggen, je krijgt een helmpje, speciale handschoenen en een ''harnas'' met de nodige tools eraan om je vast te maken aan de kabels. 
Tja... En dan ga je! Het was een route van totaal 14 kabels. Je vliegt langs de bomen, over diepe dalen en dwars door laaghangende wolken. 
Doordat het dan ook nog eens op een behoorlijke snelheid gaat en het een enorme adrenaline boost geeft, vergeet je soms bijna om je heen te kijken naar de magische uitzichten! 

Het was een waanzinnige ervaring en mocht er nog een plek zijn waar het kan, doe ik het gewoon nog een keer!! 

De laatste 2 onderdelen waren het aller leukst en blijkbaar niet voor iedereen weggelegd. Na eerst de ''Superman'' kabel van bijna een kilometer lang en de ''Tarzanswing'' (wat ook wel te vergelijken is met bungee jumpen), moest iedereen echt even bijkomen van de adrenaline.
Voor vertrek werden we bij de ingang verrast door twee prachtige Ara's. Ze zijn inmiddels niet meer bang van mensen, dat was duidelijk. Een man vertelde me, dat ze al van jongs af aan hier zijn en ondanks dat ze niks te eten gaven of wat dan ook, bleven ze terugkomen. Nu hebben ze allebei een naam en verrassen de toeristen dagelijks in al hun kleurrijke pracht. 

Na even bijkomen met een bakje koffie, een vroege avondmaal, werd ik om 18.45u weer opgehaald voor een nachttour door de jungle.
In een klein groepje, met een hele enthousiaste en aardige gids, liepen we het bos in opzoek naar wildlife. 
Wat ik had gezien bij andere mensen die de tour al gedaan hadden, kon je werkelijk van alles tegenkomen! Helaas bleef het maar beperkt bij ons. We zagen wat grote tarantula's, een brulaapje, slapende vogels, kikkers en een zeer actieve Olingo (even geen idee wat de Nederlandse vertaling is.) 
Ondanks dat het misschien niet krioelde van de beesten, was het wel een hele toffe ervaring. Hoe vaak wandel je nou in het donker door de jungle, met een bijna oogverblindende sterrenhemel boven je hoofd en de vreedzame dierengeluiden om je heen. 

De dag sloot ik af met een biertje in een typisch Amerikaanse bar met Luisa & 2 kerels van mijn hostel. Tja de heren waren niet perse the very best company, als het aan hun lag bestond het leven uit bier, bitcoins en feestjes...Wat doe je hier dan he, zou je denken... Maar gelukkig konden Luisa & ik een beetje bijkletsen.

Na zo'n volle dag, was de rest van mijn verblijf in Monteverde een stuk relaxter. Maar je hoeft niet elke dag een tourtje te boeken om te genieten van de omgeving. Zo ben ik een keer de zonsondergang gaan bekijken, wat een aardige wandeling op zich was. Maar ja, voor een zonsondergang als deze, zelfs met behoorlijk wat regen op de terugweg, had ik dat wel over. 

De laatste dag heb ik een wandeling gedaan naar een nabij gelegen reservaat, Aguti. Voor vrijwel ieder natuurpark, reservaat etc. moet je entree betalen en het gaat niet over 3 euro. Dus zelfs op eigen voet, kan het je wat kosten. Daarvoor in de plaats gaat het geld wel voor het grootste deel naar behoud van het park. Gelukkig maar en zoals ik al eerder vertelde, de Costa Ricanen hebben een groot hart voor hun natuur.
Het was een heerlijke en uitdagende wandeling. ''Volg het pad door alsmaar links aan te houden'', zei de boswachter. Nou, kind kan de was doen! Althans, ik denk dat ik de hele route heb gelopen. 
Ik was vrijwel alleen in het park. En genoot van de rust en ongerepte natuur om me heen, zag enorm veel vogels en hoorde op het hoogste punt van ongeveer 1800 m, een groep brulapen. Een beetje spannend was het wel, maar een geweldige wandeling! 

Dat was zo goed als mijn verblijf in Monteverde. Wie weet kom ik hier nog een keer terug, de sfeer, het klimaat, de rust... Het is simpelweg een hele fijne plek.
Maar de reis gaat door, volgende bestemming: La Fortuna.

Over La Fortuna vertel ik in mijn volgende blog, die ik probeer snel te laten volgen. Maar in Monteverde kwam ik er achter dat het relaxte ''last-minute'' reizen hier niet altijd goed uit kan pakken. Dus maakte ik met pijn en moeite een plan en een route:

Ik begon in San José. >> Monteverde >> La Fortuna >> Jacò >> Manuel Antonio >> Corcovado (Drake Bay) >> ....... In principe was het plan hierna naar Puerto Viejo te gaan, daarna Tortuguero, maar het reizen daar naartoe is nog al een uitdaging vanuit Drake Bay.

Mocht ik nog tijd & vooral geld over hebben, wil ik nog graag naar Montezuma >> Santa Teresa >> Tamarindo en ik hoop toch nog een keer een tussenstopje te hebben in La Fortuna of Monteverde. 

We gaan het zien!