Opzoek naar iets nieuws.

Het avontuur begon in het centrale hart van Costa Rica, de hoofdstad San José.

Grapje, het avontuur begon al op 't vliegveld bij de ''immigrations''......

Zoals verwacht, verliep het allemaal wat trager i.v.m. Ome Covidskie. Mondkapjes, healthpass en nadrukkelijke vragen bij de paspoortcontrole. Allemaal van te voren rekening meegehouden. Maar.... Zorg ervoor dat je eind van de middag landt samen met 3 miljoen Amerikanen etc. en ja hoor... Na 3 uur, kon ik eindelijk opzoek naar vervoer om bij het hostel te komen. 

Bij aankomst was ik uiteraard helemaal gesloopt, maar ik was ook echt nog totaal niet mentaal ''geland''. Na incheck, bestelde ik wat te eten & een biertje, werd vergezeld door een ouwe dronken Amerikaan (waar ik gelukkig ook snel weer vanaf was) en dook rond 20:30u lokale tijd mijn bed in. Na zo'n 11 uur aan één stuk slapen (wat werkelijk een wonder is), werd ik redelijk fit wakker. 
Een vertrouwd ontbijtje van yoghurt, vers fruit en granula, gratis koffie en ik kon aan mijn dag beginnen.

Side Notes:

Tijdsverschil: 7 uur vroeger. 
Costa Rica is een keer zo groot als Nederland & heeft slechts 5 miljoen inwoners.
Valuta: Costa Ricaanse Colon & US Dollars.
Taal........: Spaans (& ik faal echt enorm).

Naam van mijn hostel: Selina Hostel.

Een zeer populair hostel onder ieder type reiziger, voorzien van werkelijk alles, super goede service & eten. Blijkbaar heeft Selina niet alleen in Costa Rica meerdere locaties, maar verdeeld van Zuid-Amerika tot de Zuidelijke staten van de USA! Een tip voor iedereen! (maar wel wat prijziger)

Na het ontbijt en een verfrissende douch, was ik van plan om de stad maar eens te ontdekken. Iets wat ik werkelijk bij iedere trip, lang of kort, ver of dichtbij, als een soort routine uitoefen. 
Maar ik was nog steeds niet echt ''geland''. Ik had er best wel moeite mee om in de flow te komen of hoe je het ook wilt noemen. Normaal ben ik gelijk AAN, hop op avontuur, nieuwsgierig, enthousiast... Maar nu, was dat  gevoel er gewoon nog niet.

Ik sprak een jongen aan, die ik de avond ervoor ook al even had gesproken en vroeg of hij zin had mee te gaan. Hij bood aan wat mooie plekjes te laten zien, dus zo gezegd zo gedaan. 
Zijn naam was Muza, kwam uit Colombia & verbleef al een paar maanden bij zijn stiefvader in San José. Zijn Engels was niet heel erg goed, maar hij was goed gezelschap. Plus het gaf mij de tijd om mijn Engels een beetje op te warmen, haha.
Na een paar uur, ben ik alleen verder gegaan op zoek naar (volgens Muza) een heel groot en mooi park. 

Eenmaal het park gevonden, was er een ''klein'' obstakel.... Het oversteken van een 4,5,6-baans autoweg. Ja, he.. Ik besloot dat mijn leven mij toch best lief was en wandelde via een andere weg weer terug richting het hostel. 

Ik heb 3 dagen in San José gezeten, waarvan 1 dag op tour ver buiten de stad. 
Mijn aller eerste indruk (die eigenlijk al ontstond op de weg naar 't hostel van 't vliegveld), het doet mij denken aan Bangkok, Thailand. De enige 2 grootste verschillen zijn de taal & het feit dat San José is best een vieze stad is. 
Tuurlijk zijn er meer verschillen, maar de gehele tijd dat ik hier was waren er zoveel vergelijkingen met Thailand.. Geuren, de chaos van het verkeer, de winkeltjes waar je de nodige troep kunt kopen, overal goed bewapende politie. 
Het is echter ook een stad die per straat een compleet ander zicht kan geven. Het ene moment wandel je langs mooie, gekleurde Spaanse huizen met tuintjes vol prachtig bloeiende planten, die verwarmd worden door de zwoele zon terwijl een verfrissende wind door je haar blaast. 
Het andere moment loop je door een achterstandsbuurt met gigantische stapels afval, verbrandde auto's, daklozen liggend onder een dekentje en de zure geur van pies. En om het nog spannender te maken, liep ik op de terugweg de eerste dag, dwars door één van de meest beruchte & criminele buurten van de stad; Coca Cola (de naam is best ironisch, vind je niet?)
Overdag is het gelukkig niet heel gevaarlijk (ook al liet ik mijn camera veilig in mijn tas). Alleen wat overdag een vrolijke avocado verkoper op straat lijk, staat s'avonds hele andere dingen te verkopen. 
Het is sowieso niet verstandig om waar dan ook in de stad alleen s'avonds laat op straat te lopen & dat was ook wel te merken op de een of andere manier. 

Gelukkig zijn er ook nog verstopte pareltjes in de stad, zoals de Vlindertuin die ik bezocht samen met Anna (een Duitse meid die voor min. 3 maanden in Costa Rica les gaat geven op een internationale basisschool). Dat was een leuke verrassing, een klein stukje ongerepte natuur tussen de alledaagse chaos. 

Op mijn 2e dag ben ik op tour geweest met Kevin, een Caribisch/Amerikaanse kerel die al zeker 14 keer op Costa Rica is geweest.
Voor de meeste Amerikanen is Costa Rica wat voor ons Spanje is. En daarom waarderen de Costa Ricanen de Amerikanen heel erg, wat tegelijker tijd verklaard waarom veel in dollars word berekend.

We zouden naar de Hotsprings in La Fortuna gaan.
De weg er naartoe was echter geen succes (suuuuuper wagenziek) en het duurde zeker 4 uur. Gelukkig hadden we nog een korte tussenstop in het plaatsje San Ramón & later nog een lunchbreak en die was uitzonderlijk leuk....... Het was bij een random restaurantje langs de weg, midden in de bergen. En ja hoor, eerst kwamen er 2 kleine toekans aangevlogen vrolijk naast elkaar landde in de hoge boomtoppen. 
Mijn dag kon niet meer stuk dacht ik! 
Maar toen, wees onze chauffeur ineens naar boven aan de andere kant van de parkeerplaats. Met verbazing en met wat pijn en moeite zagen wij het ook; een Perezoso, een Luiaard!! Het was bijna niet mogelijk een foto te maken, zo hoog, maar het was behoorlijk bijzonder dat we hem zo tegenkwamen. Sommige mensen struinen heel het land af om deze wezens in het wild te zien en zien er vervolgens geen één! 
Maar daar zat ie gewoon, zomaar, langzaam onderweg naar de volgende boom! 

Om heel eerlijk te zijn was de rest van deze trip niet echt de moeite waard om voor naar huis te schrijven... Ik was er volledig van overtuigd dat het de soort Hot Spring zou zijn, die ik verschillende keren in Azië heb bezocht. Eerst een flinke hike door de jungle & de bergen en dan helemaal kapot, bezweet aankomen in een verborgen paradijsje waar je al je zorgen en zonde van je afwast. Heerlijk! 

Helaas... -.- Dat was het dus niet helemaal. We reden de parkeerplaats op van een gigantische Spa/hotel/weet ik veel wat nog meer. Het was wel aan de voet van de Arenal en het was echt prachtig allemaal, de baden waren inderdaad van een natuurlijke warm water bron en in de openlucht, omringt door oneindig veel planten & bomen! Het was alleen niet de echte ''Natural vibe'' die ik had verwacht. 
Ach ja, het was wel heel relaxed en ook gezellig met Kevin. 

Na een lange rit terug, had ik in het hostel nog vervoer te regelen naar Santa Elena, MonteVerde. Dat ging echter iets moeilijker dan gedacht, maar met een beetje hulp van de super vriendelijke staff was het gelukt. 

Ik was ook wel klaar met de stad, voor de gezelligheid en de leuke mensen in het hostel zou ik rustig nog een week kunnen blijven, maar daarvoor ben ik niet naar Costa Rica gekomen! Dus op naar de volgende bestemming! 

Het laatste wat ik voor nu nog kwijt wil is het volgende.
Dit is het derde land buiten Europa wat ik bezoek. Costa Rica staat echter bekend om haar kennis en bescherming van de natuur. Het is geen overbevolkt land en enorm trots op de biodiversiteit, de flora & fauna etc.
Maar doordat wij in Europa als een stelletje kippen zonder kop panisch doen over het afval & voedsel wat bijv. geproduceerd word, vergeten we hoe belangrijk de natuur is en zien het meer als een obstakel dan iets wat we moeten beschermen. 
In Azië en vooral hier in Latijns-Amerika is het een beetje andersom. Men waardeert en koestert de natuur enorm, maar vergeten een beetje de daadwerkelijke gevaren aan te pakken.
Dit lijkt natuurlijk alsof de problemen in beide gevallen totaal genegeerd worden en ik weet uit eigen ervaring dat dat niet helemaal zo is, maar op de één of andere manier blijven de problemen een probleem en het lijkt wel of de werkelijke oplossingen niet belangrijk genoeg zijn.