De Safari gaat verder!

Het is ongekend hoe groot het Krugerpark is. Op een kaart en zelfs op google maps zou je er een beeld van kunnen creëren, maar je beseft het je pas als je er zelf doorheen rijd. Tot zo ver het oog kan reiken strekken de steppe, vredig onder een hemel van zon en wolken.

De load-shedding duurde tot 23:00u s'avonds en omdat we vrij laat waren aangekomen, bestond de avond uit niet meer dan lekker dineren en douchen. De vermoeidheid sloeg bij mij zoals gewoonlijk al vroeg toe. Lisa lag nog lekker te lezen terwijl ik in een paar minuten vertrok naar dromenland. 
We hadden eerder die avond uitgebreid staan praten met François. Hij vertelde ons een hoop interessante dingen, zoals de populatie van de olifanten. Een aantal jaar geleden waren er ongeveer 9000 olifanten in het park, nu waren er ruim 35.000! Ik was ook al blij verrast door het feit dat we er zo ontzettend veel zagen, maar de huidige hoeveelheid is een probleem geworden. Ze maken te veel van de natuur kapot om de flora en fauna in harmonieuze balans te houden en worden daarom in sommige gevallen afgeschoten. Het gebied, was zo ongelooflijk groot lijkt, is te klein voor deze over populatie aan zoogdieren. Zelfs met alle reservoirs die om het Krugerpark heen liggen, lijkt het niet genoeg te zijn. Tja, ik begrijp deze manier van aanpakken wel, maar het laat toch duidelijk zien dat de natuur altijd zal moeten wijken voor de mensheid in het algemeen. 

François had ons daarnaast nog gewaarschuwd voor de beesten die hier op het terrein leefde. Slangen, spinnen, schorpioenen enzovoort. En dan met name degene die je absoluut niet in je buurt wilt hebben. Mijn angst om Malaria of Dengee op te lopen was dan ook volledig verdwenen en je dacht wel even 20 keer na om s'nachts je kamer uit te gaan. 

Zolang ik in een tropisch, warm land ben, ben ik gelukkig. Ik hoop toch dat ik ooit een leven kan opbouwen in een land wat verre van Westers is en waar ik mijn winterjas kan omruilen voor een grote voorraad zonnebrandcrème en bikini's. Maar insecten en alles waar je bij de gedachte al de kriebels van krijgt, vind ik echt VERSCHRIKKELIJK! 

We hadden allebei niet heel goed geslapen, door een 2e load-shedding midden in de nacht, was de ventilator uitgevallen en was het enorm benauwd op de kamer geworden. Er stond gelukkig wel een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet voor ons klaar en iets na 11:00u reden we weg om via de Orpen Gate weer terug het Krugerpark in te rijden. 
Om een beeld te geven van onze route. Phalaborwa, waar we begonnen aan onze safari, ligt ongeveer op het midden en vanaf daar reden we naar beneden naar de Orpen Gate. Nu reden we van de Orpen Gate helemaal naar beneden van het park naar Lower Sabie Rest Camp. Daar zouden we de nacht verblijven in een soort glamping tent (midden in het park zelf). 

Onze 2e dag in het park heb ik volledig de verantwoordelijkheid over het stuur genomen. Het rijden aan de linker kant en het schakelen etc. zit er nu wel goed in. En op een gegeven moment waren de zandpaden ook niet meer zo spannend, maar crosten we op een lekker tempo door de wildernis. Tussendoor waren er nog een paar stops waar ik helemaal in mijn element vogels kon spotten, ook hier zit een ongekend scala aan prachtige vogelsoorten! Te veel om op te noemen, maar een paar Zazou'tjes (van de Lion King) wisten zeer goed te poseren.
We kwamen helaas niet zo heel erg veel tegen vandaag. Uiteraard wel hier en daar olifanten, giraffen, zebra's en een enorme hoeveelheid aan Impala's. Vooral die laatste zijn werkelijk overal in het park te vinden en Lisa was ze een beetje beu, dus ontstond een geweldige slappe lach toen ik een grap maakten. Vanaf dat moment schoot ik bij iedere Impala in de lach. 

We hadden de hoop om nog Neushoorns of katachtige te zien, maar helaas hadden we geen geluk. Wel waren de uitzichten die wij zo nu en dan cadeau kregen zo mooi, dat het ons stilletjes deed genieten. 
Met een kleine omweg wisten we het Lower Sabie Camp te vinden en nog nét voor we er waren was er een brede rivier die we over moesten steken. Aan het eind stond er een auto stil en we zagen ze wijzen. Her en der lagen nijlpaarden in de stevige stroming te koelen. Eentje lag zodanig dichtbij in het riet, dat we het goed konden zien en dat ik nog een paar mooie foto's wist te maken.  

Eenmaal op het kamp aangekomen, ging het al langzaam schemeren. We waren op tijd, maar door de hevige bewolking leek het sneller donker te worden. We hadden een mooie grote tent met een vast bed, koelkast en de nodige kampeer attributen. ''Dit zouden we op Reggae Geel moeten hebben!'' Zijn we in koor. 

Voor onze laatste dag hadden we een Zonopgang safari geboekt, waarbij we een keer niet zelf hoefden te rijden en wat extra informatie opdeden. De kans op katachtige was daarbij ook een stuk groter. 
Daarvoor moesten we wel om 05:00u uit bed, dus je raad het al... Vroeg naar bed!

Na de ochtendsafari zou ons avontuur door het Krugerpark eindigen en moesten we een aardig stukje rijden voor een nieuwe bestemming. Niet meer dan een tussenstop naar de kust. 
Dit wordt echter een verhaal voor het volgende blog, want nu we omringt zijn door palmbomen is er wat meer tijd om achterover te hangen in de zwoele warmte van het zuiden.