Spanning, sensatie en relaxen, Pai.

Een route van ongeveer 136 km, van Chiang Mai naar het hippiestadje Pai. Het gaat dwars door de bergen en bevat maar liefst 762 bochten. Een route waar de verhalen erg gemixt van zijn, de ene zegt dat het heel erg gevaarlijk is en de ander zegt dat het wel meevalt. 

Deze ware uitdaging wilde we met z'n zessen wel aangaan. Het begin was al een kleine uitdaging op zich, want na wat rondjes rijden door de stad hadden we eindelijk onze weg gevonden. 
Direct de stad uitscheuren op onze 115 cc ''scootertjes'' zat er niet in, want de politie stond alle toeristen aan de rand van het centrum op te wachten. Tja.... shit, wat krijgen we nu. 
We moesten onze rijbewijzen laten zien, ook eventueel de internationale. Maar gezien niet één van ons ook een motorrijbewijs had (zoals heel erg veel mensen niet) kregen we een boete van 500 bath. Je raad het al, een doodgewone scooter is natuurlijk maar 50 cc, die van ons waren gewoon motoren in het jasje van een scooter. Na het betalen van de boete kregen we een soort... ja hoe heet dat... bewijsje, dat we hadden betaald en de komende 3 dagen door mochten rijden op de scooters. Na nog wat hilarische foto's met de politieagenten, konden we na een minuut of 20 onze reis voortzetten naar het noorden.

Het was nog een behoorlijk stuk over de snelweg, wat toch best spannend was, vóór we de bergen in reden. Daarna reden we vloeiend de natuur in, het lichte bochtwerk begon en het landschap veranderde in een ansichtkaart.
Na ander half uur rijden sloegen we af om naar een waterval te gaan. De Mok Fa Waterfall, verstopt in de jungle met een zeer zeer uitdagend stukje weg er naartoe. Het was een schitterend stukje natuur en we waren er op een perfect moment vóór alle toeristen hier arriveerde. 
We vervolgende onze weg weer, dit keer reed ik voor op en met af en toe een blik in mijn spiegels om zeker te zijn dat we nog compleet waren, leek het soms of ik even helemaal alleen over deze avontuurlijke weg reed. 
Op een gegeven moment reden we steeds dieper en dieper de bergen in en werd de lucht tamelijk frisser, aankleden dus. 
Het laatste vóór we de bergen uit zouden rijden, was het pittigst van de hele rit. Mijn energie, dat van de andere ook, was al een eind op en toen kwam een hele rits aan haarspeldbochten. Nog even alles op scherp zetten, maar tegelijkertijd had ik het zo ontzettend koud gekregen dat mijn spieren begonnen te verkrampen. 
Eindelijk de laatste gevaarlijke bocht, zo leek het. We gooiden de scooters nog 1 keer aan de kant om de kracht te verzamelen voor het allerlaatste stukje. 

Wat een avontuur was dat! Net voor het donker arriveerde we in Pai en reden door naar het Guest House wat slecht een paar honderd meter van het centrum lag. Ming Guest House, op Booking.com zag het er fantastisch uit en alle reviews waren heel erg goed. Toen we daar eenmaal aankwamen zag het er wel oke uit. We moesten alleen wel in een grote gemixte kamer slapen met 9 bedden. Terwijl in een kamer voor 6 had geboekt... Nou ja, we slapen in ieder geval samen. De bedden zelf... bleken niet geschikt te zijn om er lekker op neer te bloffen, als je de houten plank onder het matras daarmee niet zou breken, brak je je heup wel (zo hard). De douches waren niet veel beter en het werd lastig om er echt positief naar te kijken. Het was erg primitief, maar het was schoon en de staff was ontzettend lief. Uiteindelijk horen deze dingen er ook bij als je backpackt, plus het had ook een ware backpack prijs, 5 euro per nacht!! 

Na een wat gematigde nachtrust, kwamen we wat langzaam op gang. Ik bleek toch een kou'tje opgevangen te hebben tijdens de tocht en hoopte het met verse gember thee op te lossen. Met pijn, moeite en een vriendelijke vrouw die ons tipte vonden we een geweldig restaurantje opgezet in een half overdekte bloementuin, voor ontbijt. Uiteindelijk besloten we hier iedere ochtend terug te komen, het eten was zo goed en gezien we een beren goedkoop verblijf hadden was dit een mooie compensatie. 
De eerste dag zijn we pas in de middag op pad gegaan opzoek naar een hotspring. 
Onderweg kwamen we tot onze grote verbazing langs een ''Elephant Camp'', een subtiele benoeming voor een plek waar je nog altijd ritjes op Olifanten kunt maken. Ze stonden op een soort paddocks, met wat bamboetakken op de grond, als een stel verwaarloosde pak-ezeltjes. Het noorden van Thailand zit vol met opvangcentra, er word met haat gekeken en gesproken over toeristen die toch nog ritjes maken. Vooral voor een plek als Pai, hadden we niet verwacht dit in alle openheid tegen te komen. Triest en pijnlijk...

Na wat rondrijden, kwamen we op het juiste pad voor de natuurlijke warmtebron. We reden blijkbaar een natuurpark in en moesten aan een aantal soldaten een royaal bedrag betalen om verder te kunnen. De weg die volgde was zeer zeker niet zonder risico en een ultieme test voor de remmen en het vermogen van de scooters. Het weggetje ging op sommige stukken zo stijl om hoog dat je maar moest bidden dat je boven zou komen. En ook weer net zo stijl om laag dat je de weg pas voor je zag liggen zodra je met volledig in geknepen remmen de ''afgrond'' tegemoet rolde.
Elke dag is er weer een nieuwe uitdaging. Maar alles ging goed en het was de hotsprings wel waard, we hebben uiteindelijk een paar uur genoten van de warme wateren midden in de jungle. 

De avonden in Pai konden we zeer goed doorkomen, door urenlang door de straatjes in het centrum door te wandelen. Een tal van kraampjes met alle nationaliteiten aan eten. Plus, er waren heel wat leuke souvenirs te vinden, die hier een stuk goedkoper waren! Maar helaas moest ik dat toch een beetje afslaan, net als in Chiang Mai... Ik had nog bijna 3 weken te reizen en dat wordt niet makkelijker met 150 olifantenbeeldjes, magneetjes, sleutelhangers en andere prulletjes. 

De omgeving van Pai geeft oneindig veel mogelijkheden qua activiteiten en voor mij voelde het als het Ubud van 4 jaar geleden. Een backpackersstad met een ontspannen sfeer en een heerlijke hippie vibe. Natuurlijk vergelijk ik regelmatig bepaalde dingen met mijn kennis van Indonesië, maar er zijn ook veel gelijkenissen tussen te 2 landen. Al zijn ze er in Thailand honderd keer beter in om de boel schoon te houden overal en de Thaise keuken is toch wel wat aantrekkelijker en lekkerder dan de Indonesische, wat mij betreft. 

We verbleven nog 2 extra nachtjes in Pai. Op Lisa na dan, die vertrok een dagje eerder richting het zuiden. 
Op onze 3e dag, bezochten we een schitterende waterval, verscholen in de jungle in een hoge rotsformatie. Willem, Niza en ik volgde nog een spannend paadje naar boven, waar we uiteindelijk bovenaan de waterval uitkwamen. De eerste mini jungletocht is gemaakt. De weg naar beneden was ook avontuurlijker dan naar boven. Het deed mij erg denken aan de vulkaantrekking. Hierna kreeg ik het ''goeie'' idee om de scooters te laten staan en verder te wandelen naar de beroemde bamboebrug. Dit bleek al vrij snel een vrij pittige wandeling te worden, maar we gingen door! Plotseling stopten een paar werklui die voorbij reden. We mochten achter op de truc springen en ze zette ons af bij de bamboebrug. Voor iemand van ons de kans kreeg om de mannen te bedanken, reden ze zwaaiend weer verder. Dat was een hilarisch leuk ritje en natuurlijk ook uiterst onverantwoordelijk, maar dat maakt het alleen maar leuker. 
De bamboebrug, was niet zomaar een bruggetje van een paar meter waar je als Tarzan overheen slingerde. Het is een brug van een aantal kilometers uitgestrekt over een schitterend, landschap van rijstvelden en akkers. Oorspronkelijk werd de brug gebouwd voor de Monniken die elke dag 6 kilometer om moesten lopen voor de tempel aan de andere kant van het dorp. Nu, is het een trekpleister voor toeristen, gelukkig wel een relatief rustig bezochte plek, waar je een goed beeld krijgt over het boeren leven van vroeger en nu. Het was even weg van alle drukte. 
Om de dag af te sluiten, reden we de bergen op, dwars door ''china town'' naar een magnifiek viewpoint waar een tijdje genoten van het 360 graden uitzicht. 

De laatste dag in Pai besloot ik niet mee te gaan touren. Lisa bleef ook in de buurt omdat zij om 5 uur smiddags haar bus had naar Chiang Mai. De andere vertrokken na het ontbijt richting het noorden. Lisa en ik gingen voor een heerlijke massage en daarna hebben we een paar uur lekker zitten kletsen in een leuke bistro tot het tijd was de spullen te pakken en tijdelijk afscheid te nemen. We zouden elkaar weer zien in Khao Sok, dus het was meer zwaaien en ''Tot dinsdag''! 

Pai zat er weer op. En de grote route terug naar Chiang Mai ging een stuk sneller, ondanks de extreme drukte op de weg waren we in 3,5 uur in Chiang Mai en daar stonden onze bussen te wachten voor de volgende bestemming. Ayutthaya!