De laatste ronde.

Na een paar dagen went de levendigheid van de miljoenen stad wel. Sommige zielen blijven hier hangen en geloven dat er geen betere stad is dan Kaapstad. Andere zijn hier voor studies, zoals jongeren naar steden als Amsterdam trekken. Of ze zijn opzoek naar iets wat ze niet konden vinden in hun thuisbasis. En dan heb je reizigers zoals ons, leuk voor even, maar zo nu en dan de chaos verlaten, is geen straf. 

We namen een uitstapje naar de wijnstreek Stellenbosch. Een klein uurtje verwijderd van het centrum, al is het net zo goed een indrukwekkende route. 
Over het algemeen is Kaapstad een schone stad (voor zover dat mogelijk is), je ziet op elke hoek van de straat vuilnismannen zwerfafval opruimen. Het is duidelijk te zien waar je s'avonds niet op straat moet lopen en waar de littekens nog amper geheeld zijn van de schade uit het (recente) verleden. De ''upper-class'' wijken en middenklasse zijn net zo goed te onderscheiden. Load-Shedding is op bepaalde plekken nauwelijks merkbaar, maar zodra je de stad uitrijd wordt je opnieuw hard met je neus op de feiten gedrukt. 
Kilometers sloppenwijken rijken uit over het dorren land en door de immense hoeveelheid afval is soms het gras amper te zien. De eerste keer dat we dit zagen liet het een behoorlijke indruk achter, maar na een paar dagen in de stad rond hobbelen door de toeristische delen, waren we bijna vergeten dat het ware karakter van de stad slechts om de hoek ligt. 
Echt vergeten doe je dat natuurlijk niet, maar de gedachte ervan was een beetje naar de achtergrond gezakt. 

Niet ver van Stellenbosch veranderde het landschap opnieuw als een kameleon die van rood naar blauw springt. De lucht was helderblauw en werd warmer en warmer. Enorm hoge, karakteristieke bergen rezen op uit de horizon. We passeerde wijngaard na wijngaard waarbij de ene poort na de andere schaamteloze rijkdom uitstraalde. Stellenbosch is een van de oudste Europese nederzettingen van Zuid-Afrika. Het is vooral bekend door de talloze wijnen die in dit gebied geproduceerd worden en de Kaaps-Hollandse huizen uit de VOC. 

Na 5 dagen hostelleven was het geen straf om weer eens in een guesthouse te verblijven en de rust was daarbij ook erg prettig. Het was bijna 10 graden warmer dan in Kaapstad, dus het was tamelijk teleurstellend dat de ventilator niet aankon vanwege... Je raad het nooit... Load-Shedding. 
We zaten ongeveer 10 minuten van het centrum vandaan en tot onze verbazing kwamen we er rond etenstijd achter dat Stellenbosch ook nog eens een op en top studentenstad is. Met de grootst mogelijke moeite wisten we een plekje te vinden waar we een uiterst goeie steak geserveerd kregen. Ondanks dat Stellenbosch een zeer levendig en toeristische stad is, kan het hier met Load-Shedding gebeuren dat de stroom een paar minuten volledig uit is voordat de generators aangaan. Het werd dus uit het niets bijna dineren in het donker. Best grappig eigenlijk. 

De volgende dag waren we een hoop van plan in Stellenbosch en omgeving. Wijnproeverij'tje, side-seeing in de stad en Franschhoek bezoeken. Maar...
1. Wij houden allebei niet zo enorm van wijn.
2. Stellenbosch zelf was ook minder spectaculair dan verwacht na ons eerste bezoek aan het centrum. 
3. We hebben nauwelijks stil gezeten sinds we begonnen aan de reis door ZA.
Dus....
Hebben we tot een uur om 1 helemaal niks gedaan. Op een gegeven moment waren we er wel over eens dat we toch iets wilde gaan ondernemen. Friste een beetje op, sprongen de auto in en reden naar Franschhoek. 
De omgeving deed ons weer even denken aan de Panoramaroute en dus was het heerlijk om een uurtje te toeren door de bergen, bossen en wijngaarden. 
Franschhoek is qua uiterlijk een stuk mooier en aanzienlijk kleiner dan Stellenbosch. Maar voor beide trekpleisters moet je wel rekening houden dat alles iets duurder is. We hebben wat rondgelopen om prachtige gebouwen te bekijken, kochten een souvenirtje en in plaats van wijn trakteerde we onszelf op een fantastisch bakje koffie. 

Na terugkomst zijn we niet meer op pad gegaan. Dat we niet het uiterste uit deze locatie hebben gehaald, zat geen van ons dwars en tijdens een avontuurlijke reis mag je ook rustdagen inplannen.

Een kort tripje uit de stad dus. Voor onze laatste opvolgende dagen in Kaapstad hadden we weer een hoop op de planning staan, maar het weer was een beetje veranderd. Alles wat gepland stond werd gecanceld door de extreem harde wind. Gelukkig was er nog één activiteit die wel door kon gaan. Het beklimmen van de berg Lion's Head, gelegen naast de Tafelberg. 
Samen met 2 jongens van ons laatste hostel bekeken we een prachtige zonsondergang vanaf de top. Het grootste gedeelte is prima te bewandelen, maar het laatste stukje is een pittige klim en niet zonder risico. 
Lisa deed het haast zonder moeite, het was ook bij lange na niet zo warm meer en dit keer waren we beter voorbereid. Bij mij ging het ook prima, alleen het klimmen zelf vond ik doodeng. Bij dit soort dingen heb ik nu eenmaal een beetje last van hoogtevrees en een misstap kun je je niet veroorloven, maar de mannen wisten me er doorheen te slepen en het uitzicht was het meer dan waard.
(Zo'n activiteit voor persoonlijke mentale uitdagingen kun je het wel noemen.) 

De hele dag hing er een dik deken van bewolking over de tafelberg, die langzaam over de top gleed als een waterval. Met de ondergaande zon, de opkomende lichtjes van de stad onderaan het gebergte gaf het een wonderlijk beeld waar we eindeloos van konden genieten. 
Net voor het volledig donker was waren we terug bij de auto en zo'n wandeling vergt het nodige was je lichaam, dus uitgeblust, uitgewaaid en uitgehongerd genoten we van de beste pizza's die je kunt vinden in heel Kaapstad. Nom Nom, heet het restaurant... Opnieuw een tip die iedereen moet uitproberen! 
We brachten Jake en Lars terug naar hun hostel en reden naar ons guesthouse net buiten de stad in Muizenberg. Een schitterend gelegen plekje aan een groot meer, waar de rust ons met open armen ontving. 

Het guesthouse was een alternatief voor één nachtje, want de laatste 2 nachten zouden we in het beste hostel van Kaapstad verblijven..... En geloof mij, het is er één voor mijn lijst van leukste hostels die ik heb gehad. 

Er zijn nog 2 dagen over van onze fantastische, bizarre en diverse reis. Op zaterdag de 18e vliegen we weer terug naar huis en nu ben ik niet de enige die absoluut niet naar huis wilt. Lisa is helemaal om, als het gaat om reizen is zij al bezig met een solo trip voor volgend jaar. Met een vleugje geluk en wat discipline weet ik er dit jaar nog een reis bij te boeken.  Tja, wat kan ik er verder over zeggen...? 

Ons laatste hostel is ''Never@Home GreenPoint''. We hadden nog wel wat tijd te doden voordat we konden inchecken en dus bezochten we een opvangcentrum voor vogels en enkele andere dieren. World of Birds. Het was een leuke plek om naartoe te gaan en op een schoolreisje na, was het rustig. Ik had het vermoeden dat dit opnieuw een plek was die veel toeristen niet kende of oversloegen. Je moet er ook een beetje van houden, maar het is in feite een goed doel voor dieren en daar gaat de paar euro van je ticket ook heen.
We reden na een uurtje of 2 rondstruinen tussen de dieren weer door naar de stad. Het was nog te vroeg om in te checken en dus bezochten we de wijk Bo-Kaap. Alle kleuren van de regenboog zijn hier te vinden, het is een wijk met allemaal gekleurde gevels. Ieder zijn eigen kleur en omdat dit een Islamitische wijk is van oudsher zie je dat overal terug, daarbij worden de huisjes elke keer na de Ramamadan weer in een nieuwe kleur geschilderd. 

Nadien werden de nodige boodschappen en koffie gehaald en konden we om 2 uur al inchecken. Vanaf de eerste stap binnen was het al direct gezellig en na installeren kwamen we een bekend gezicht tegen van ons eerste hostel. Tom, een kerel van de UK waar ik een hele 5 minuten mee had gekletst.

Het originele plan voor die dag was souvenirs shoppen en hier en daar nog een beetje rondkijken. Eindstand waren we met een hele groep de hele middag en avond spelletjes aan het spelen in het hostel! Omdat het einde van de reis naderde zijn we later nog naar een bar gegaan waar we de hele avond konden poolen. De grootste lol, gekste gesprekken en nieuwe vriendschappen ontstonden nog net op de valreep onder het genot van biertjes. 

Natuurlijk was het tamelijk laat geworden, maar de volgende ochtend waren we allebei weer op tijd wakker. Alles op het gemakje en om11:00u moesten we afscheid nemen van de auto. Het laatste rondje op de linkerbaan door Zuid-Afrika was een feit. 
Samen met Tom & Mudu, bezochten we het District Six Museum wat een van de zeer pijnlijke gebeurtenissen rondom de Apartheid tentoonstelt. Na een korte lunchbreak in het hostel zijn Lisa en ik dan eindelijk de souvenirwinkels bij Waterfront gaan leegkopen. Het is tijd om de boel ''vliegtuig-proof'' in te pakken en met een paar laatste biertjes te proosten als afsluiter van ons avontuur. 

De Apartheid: Hierover zal ik later wat uitgebreider vertellen, dit verhaal wordt anders echt veelte lang. 
Er volgt dus nog één laatste blog in de komende dagen waarin ik onder andere wat extra informatie wil delen en wellicht nog vergeten avonturen in beschrijf. Voor nu, wil ik iedereen opnieuw enorm bedanken voor het meelezen en ik hoop dat het een plezier was om een vleugje mee te pakken van de RoadTrip South-Africa!