Bali 2018

Welkom allemaal en leuk dat jullie ons volgen tijdens deze, best bijzondere, reis.

Zoals jullie allemaal weten zijn ik en mijn moeder vandaag (4 sept.) eindelijk op Bali aangekomen.
Voor mij is het geen nieuwe bestemming, sterker nog, dit is al de derde keer dat er Indonesische stempels in mijn paspoort zijn gezet! Maar toch werd ik deze keer opnieuw verrast door de cultuur. Daarover later.

Onze reis is nu meer voorbereid, omdat onze tijd wat beperkt is en aangezien er zo veel moois te zien en te doen is hebben we samen met o.a. mijn ervaringen een route uitgestippeld.

De reis, of misschien meer vakantie, begon zondag met een middagje Amsterdam.
Vergezeld door mijn broertje en Oma hebben we een klein stukje van deze heerlijke stad bewandeld. Afgesloten met een dinertje en daarna een kort, maar krachtig afscheid genomen. Het leek ons simpelweg een hoop spanning en sensatie te schelen als we alvast in de buurt van Schiphol een overnachting hadden en inderdaad, een echte aanrader! 

We hadden de avond voor vertrek al ingecheckt en stonden om 10:00 AM op HET  vliegveld van de lage landen. Wat is het toch een heerlijke plek en het ging ook allemaal nog lekker vlot! 

Het vliegtuig vertrok om ''11:55'' AM. Blijven goeie grappen die vluchttijden, want doordat het boarden gevoelsmatig 10 jaar duurt vertrokken we pas om 12:20 PM.
We hadden een overstap in Jakarta, maar eerst moest er nog 13,5 uur gevlogen worden. Ondanks dat dat echt onmogelijk lang klinkt, leek het echt helemaal niet zo lang te duren. Ik heb dan ook bijna heel de reis plat gelegen en mama kon zich goed vermaken met films en haar e-reader. Dat was eigenlijk al de eerste positieve verrassing.

Ons vliegtuig had wel ietsje vertraging opgelopen, waardoor de aangegeven overstaptijd toch wel flink verminderd was. Na 6 douane controles en bestempelde paspoortjes zijn we eerst even naar buiten gegaan (voor mijn gebrek aan nicotine natuurlijk). De geuren van wierrook, kruidnagel en warmte kwamen mij te gemoed als een lang verwacht welkom en ook mama kon het goed waarderen. Eenmaal buiten kwamen we in contact met 2 leuke meiden, van mijn leeftijd, die ook onderweg naar Bali waren om daar hun reis van 6 maanden door Azië te beginnen. Vanaf dat moment zijn we met ze opgetrokken, dronken een bakje koffie en na de laatste 2 uurtjes vliegen naar de eindbestemming hebben we nog wat contact gegevens uitgewisseld, gesocialized en gepraat tot onze wegen echt scheidde. Zij vervolgde hun reis naar Ubud, om daar eerst een paar dagen bij te tanken en vanuit daar het echte reizen voort te zetten.  

Ik kreeg het voor elkaar een taxi te fixen voor 100.000 Rp naar ons kleine hotelletje verborgen in één van de smalle straatjes in Kuta, niet ver van Kuta Beach. We swingde wat mee met Bryan Adams op de radio in de taxi en voor we het wisten stonden we bij de incheck balie van 'The Flora Kuta Hotel'. Een welbekend welkomstdrankje en een vriendelijke jongeman leidde ons naar de kamer. 
Het zag er goed uit en na een goeie opfrisbeurt, heb ik mama de eerste indrukken van Kuta Beach laten ervaren. Het was echter best bewolkt, maar de temperatuur leed daar niet onder, met een goeie 34 graden namen we een duik in de Indische Oceaan (Balizee). Langzamerhand kwam ook echt het besef voor ons allebei dat we echt op Bali waren. Vooral voor mij, leek het heel lang te duren, ik was zielsgelukkig met het feit dat ik er was, maar ik kon nog niet helemaal tot me door laten dringen dat ik terug was op de plek waar ik drie jaar geleden niet alleen heel erg verliefd op werd, maar van waar mijn leven ook compleet veranderde.

Laat ik wel eerlijk zijn, het echte ultieme ''Baligevoel'' leeft niet zo sterk in Kuta, Sanur of Nusa Dua (als je het mij vraagt) maar het geeft je wel een kleine indruk. Het veroorzaakte bij mij vooral een cultuurshock toen ik hier voor het eerst voet aan land zette en zelfs na de derde keer, word die shock niet minder. Het is echt een andere wereld, een ander karakter, andere manieren van leven en omgang, ander gebruik van het welbekende verkeer, andere soorten gebouwen  etc. 
In één klap komt dit alles op je af en dan nog niet perse sprekend van het feit dat wij het in Europa over het algemeen een stuk beter hebben, maar in wat voor ''formaat'' een plek als deze zo anders kan zijn. 

Uiteraard vonden we dat we wel het ultieme ontspanningspakket hadden verdiend -na de totaal 18 uur  vliegen- en namen we een full bodymassage bij een mini spa, vrijwel direct naast ons hotelletje. Direct gevold door een goddelijke rijsttafel, bij een warung 4 deuren verder. Daarna hebben we nog een klein stukje rondgelopen, waarbij ik mijn moeder slechts de flash-backs liet zien van mijn allereerste ervaringen in 2015. 

Mama voelde zich goed, ontzettend moe, maar ze vertelde me dat het precies was verlopen zoals ze had verwacht. Doordat ik mijn geleerde afdingskills nog niet kwijt was en met een vriendelijke Indo surfer op het strand had gepraat en verschillende keren liet blijken dat ik wel wat woordjes Indonesisch kan, zei ze dat ze dat echt terugzag in gezichtsuitdrukkingen van de locals. ''Ze respecteren dat echt van je en dat zie je'', zei ze. En nadat ik er zo over nadacht, kan ik haar geen ongelijk geven, we zouden allemaal eens wat meer respect moeten tonen, al is het maar met 3 woorden en een oprechte glimlach.

Ik zal morgen nog wat meer details over onze toekomstige reis toevoegen en ook natuurlijk al een paar foto’tjes. Maar voor ons is het nu al laat, dus welterusten.